Buntot Palos, Pangil Laguna

Ang minsanang pag-iba ng ruta ay di rin masama
bagkus ito ay isang paraan upang makakita ng ibang daan,
ang makita ang kagandahang nagtatago at ikinukubli mula sa malayang mundo.
Iniba ko ang daan mula sa lagi kong tinatahak
ang aking mga paa sa ibang lupa muna itinapak.
Ngunit naiba man ang daan iisa pa rin ang dahilan, iisa ang kinabagsakan
sa isang lugar kung saan ang isip buong sayang itinahan,
mula sa maingay at magulong kabihasnan.

Ang malakas ng pagbagsak ng tubig ng talon sa ami'y nagpatahimik, 
nagpakalma sa kaloobang tila nangangalit sa mga isipin at suliranin.
Ang hapong katawa'y sa malamig na tubig hinayaang balutin, 
niyakap ang masarap at nakakapanatag nitong hatid.

Kasama ang kaibigang naghahanap ng laya mula sa mabigat na bitbitin,
gayun pa man buong lakas at saya naming inakyat ang Buntot Palos 
Naging makulimlim man ang aming pag-ahon may kasama pang malamig na pag-ambon 
naging masaya pa rin ang aming paglusong. 

Ang mga sandaling ito ay sya ko na ring personal na paunang pag-selebra ng buhay,
pasasalamat sa mga biyayang bigay ng buhay.
Nagbigay pugay sa Poong Maykapal kasama ang mahal ng inang kalikasan at 
kaibigang buong tapang na lumalaban.
Salamat sa pagsama kaibigang Jp, paniguradong madami at mahaba pa ang ating tatahakin,
hanngat ang paa'y humahakbang, hanggat may lupang tatapakan sabihan mo lang ako 
at mag-iimpake na ako.

Oh san ang susunod nating gawi?


Maraming salamat sa panibagong taon. Im the "Leogirl @ 30"

On our way to Buntot Palos, papunta pa lang ng brgy muntik ng mawala, hai JP!!!

Simula ng sementadong matarik na daan

its a two thumbs up

different species can be found up there

 a little fun and fruit trip muna, eheh

Such a lovely and lively trees

And this is the Buntot Palos Falls, weeeeeewwww ganda!!!

this is boomboom, ang laging kasama ni Jp

the water is so freaking cold!!!!!! grrrrrrrrr

super enjoy and relaxing.. despite na 2 lang kami...

Salamat po Panginoon sa iyong pagmamahal at mga biyayang kay ganda!



itsmeJackie c",)

Ang aking personal Book Review

Narito ang aking personal na punto sa huling 2 libro aking nabasa

Bakit baliktad magbasa ng libro ang mga Pilipino ni Bob Ong isang libro na gawa pa noong 2001 subalit ngayon ko lang naibigang basahin marahil na taon na lang din na basahin ko ito ngayon sa kasalukuyang estado ng bansa. Napakaraming punto ng buhay ng mga Filipino at ng bansang Pilipinas ang nabanggit dito merong nakakatuwa, nakakabalik tanaw, nakakangiti, nakakainis, nakakaiyak at halos lahat na ata ng emosyon, hindi naman sa pagiging eksaherada.

sa aking palagay sa lahat ng libro ni Bob Ong na aking nabasa ito ang may pinakamakabuluhan, sa una parang isang ordinaryong babasahin lamang subalit sa bawat pagpihit ng pahina ay palalim palalim ang nagiging paksa at sapol na sapol nito ang kaloob looban ng ating mahal na Pilipinas mula sa kagandahan hanggang sa kapangitan nito, mula sa nakakamangha anyo hanggang sa nakakasulasok nitong diskripsyon mula sa pananaw ng mga kapwa Pilipino at maging mga dayuhan.

Ito ang isa sa mga paborito kong parte (makikita sa bandang dulo na ng libro)
Tanong: Magbigay ka ng 12 na dahilan kung bakit magandang manirahan sa Pilipinas , kung bakit dapat tayong manatili rito?
Maraming mga sagot ang ibinahagi, maraming dahilang nabanggit.. subalit sa isang simpleng sagot dito tinapos ang tanong... Pilipino ako, sapat nang dahilan 'yon para mahalin ko ang Pilipinas.

Sa pagtatapos kong basahin ang librong ito, tila nilibot ako nito sa nakaraan at ibinalik sa ngayon na mas may malawak na kaalaman at malalim na kaisipan para sa aking kapwa, aking kapaligiran, higit sa lahat pagmamalasakit at pagmamahal sa ating bayan. Ngunit higit sa pagbabasa ng librong ito ang tanong.. ano ang magagawa ko, ang magagawa mo, ang magagawa natin?

INFERNO by Dan Brown ...after reading this book I had a serious thought about over population which is somehow is really scary in many ways (whether in reality or fiction), it can threaten the humankind relationship and how we live, hope we could find ways to balance things out. And also the way how Brown described Manila in this book is sad but its the truth, hence, rather than being insulted we should just use this as a challenge and change how they see Manila. I can't wait to see this in movie I want to see if what I've read & imagined will be the same in movie screen. 

Sa pagbabasa ako ay nalilibang ang aking katauhan ay tila dinadala ng kwento kung saan, ang imahinasyon ay gumagana sumasabay sa galaw ng bawat tauhan. Naway ang pagbabasa ay inyo ring makahiligan at nang inyong kaisipan ay mapuna ng kaalaman.

Gubat ni William Pomeroy at Walang di Makaraos ni Eros Atalia... sunod sa linya

Maligayang pagbabasa.



itsmejackie c",)

WORLD VISION RUN 2013

Last June 23, 2013 Sunday, normally by his time I am at the top of the mountain with co-hikers and friends but during that week I was out of the mountain trail and I'm on the race track/RUN. For the second time I was able to join the WORLD VISION RUN 2013 in the benefits of WV's sponsored children. This was my 2nd WV run, its a run for cause.. to sponsor and give chance to our indigent students to be able to go to school and to make sure that they'll be able to finish it.  It was my first time to run a 10k, I was only running 3k before then I jumped to 10K drastically....it was tiring but for sure fulling thankfully I finished the race/run strong. 

I started the race bad because when I arrived it was already gun start so I was in hurry to deposit my bag at the baggage counter for me to be able to meet up with other 10k runners. Due to the event I was not able to do warm and I sprint so fast to catch up with the rest of the group, so even before I ran the 1st K my feet is already freaking tired I thought I'll going to writhe, fortunately not I was able to make it. Thankfully with great determination and  perseverance I was able to catch up with other 10k runners and passed some of them... And I've made it to the finish line with the time race of.... 1:27:25... eheheh 

With the Mission of Helping more Filipino Children, more importantly that even though we the runners ran are tired but at the end of the finish line we knew that we were able to help. Hence, if running will let me help others even in small way then let's run more not only with WORLD VISION but probably with other RUN FOR A CAUSE as well. 

Running alone have good and bad sides (which I did by the way), bad in a way that you don't have friends to join you in your journey, or to laugh with you while on the trail or to be your buddy/watch out in case of accident (but good thing there are ambulance). The good side thought is that running alone is you have the control of your phase, you don't have to worry of leaving someone behind, you are focus  and .. and ... and.. well I just that's it... eheheheh. 

Right now I'm getting addictive to this activity and since I had met my goal to run 10k, I might run 21k next time but before that I have to prepare for it, I don't want to tumble down or sprain my ankle coz I'm not prepared and more importantly I wanna make sure that I'll going to finish what I've started.  

Running is so much fun specially if you know the reason you are running and its for a good cause... However at the end of the race I say PAHINGE NG SALON PAAAAAAASS!!!!! Eh este til the next run care to join... eheheh c",) — at World Vision Run 2013, BGC 9th Ave 26th St.

Singlet and runner # 2732

Early to rise to prepare

This is where it all began

Finish Line

with coach Rio of runrio

 
        Picture 
        picture 
         after
 <<<<<
                       >>>>>

Program after, sadly I didn't won any raffle prizes

CONGRATULATIONS WORLD VISION and to all its organizers. More Power til the next RUN.


itsmejackie

Ang Kwento ni "R"

Ang "Kwento ni R" ay isang  lathalaing binuo mula sa puso ng ngsasalaysay at nang malawak na imahinasyon at pakikinig ng may-akda gamit ang unang tauhan... 


"Ang ulan at luha ay sadyang magkatulad, ito'y bigla na lang bubuhos kapg sobrang bigat"

Kung minsan ninyo akong nakikitang masaya, malakas, matapang na tila bang walang kinakatakutan. Ang iba ang tawag pa sa akin ay one of the boys, ang ilan ay amazonang gala... Uo marahil nga sa panlabas na itsura, tindig at pisikal na aspeto, subalit ang puso naman ay mahina na tulad ng maya.

Isang gabi matapos ang tawanan at walang katapusang gawain, sa pagdampi ng ulo sa unang yakap may mga luhang unti unting pumapatak mula sa aking mga mata. Tila nga isang nabuksang gripo na ang pag-agos ay dire-diretso tila di na maisara. Ang bigat nang aking kalooban dahil sa isang pangyayaring aking pinagdadaan, marahil sa iba ito ay napababaw subalit para sa akin ito ay sadyang kaysakit. 

Puso nga naman kahit anong lakas mo siguradong ikaw ay titiklop, maaring mong ipakita at ikilos na matapang ka pero panigurado sa kalooban wasak ka. Iyong bang una akala mo wala lang di mo pinpansin ang lalaking humahanga, subalit pagtagal ikaw ay nahuhulog na rin.

SA pagdaan ng araw pareho kayong nagkakaintindihan kahit walang pormal na sagutan basta masaya kayong nagkikitang dalawa, na kahit di nag-uusap pagka nagkatinginan ang mga mata ay may pagkakaunawaan. May kilig na nadarama kapag siya ay ngtext na paniguradong may ngiting bubuo sa iyong mga labi.

Sa paglipas ng buwan ako ay unti unti nang naguguluhan sa kung anong meron sa ating dalawa. Sa pag-uusap sa telepono tila nga parang tayong dalawa na ngunit sa tuwing ngkikita kasama ibang mga kaibigan teka anong nangyayari... kilala mo ba ako kaibigan? Kung sino sino ang iyong kinakausap at ako'y bale wala.

Ngayon tila mapaglaro ang tadhana parang unti unti na nawawala ang iyong nadarama kung kelan pa naman ako ay handa na gawing pormal ang ating pagkakaunawaan pero parang ika't lumalayo na. May nakita ka na bang iba, o talagang nanlamig na lang sa kakahintay. Batid kong dama mo na gusto na rin kita kaya't dasal ko na lamang ika'y ganun pa rin ang kalooban. Sa ngayon ako ay maghihintay sa kung saan tayo tutungo... kahit malabo ay maghihintay, hanggat kaya.


itsmejackie c",)

TAGALOG OUTDOORS TRIBE

Ang katagang Tagalog ay sumasaklaw sa lahat ng mga katutubong ipinanganak saan mga isla ng “Pilipinas”. Una, doon mismo sa Kartilya ng KKK ay may paliwanag na ang tinutukoy na Tagalog ay ang lahat ng ipinanganak sa ating kapuluan, “maging sila man ay Bisaya, Ilokano, Pampango, atbp.” Sa kadahilanan na ang mga unang tao na narito sa ating kapuluan ay matatagapuan lamang sa tabing ilog na pangunahing pinagkukunan ng kanilang makakain, at ito din ang ginamit na salita noong unang itinatag ang republika ng ating bansa ang Republika ng KATAGALUGAN, kung kaya naman ang Tagalog ang napili naming pangalan upang lahat ng uri ng NITIBO ay masaklawan nito. Nais ng TAGOT na mapuntahan ang lahat ng kabundukan,kagubatan at kapatagan na siyang tirahan ng ating mga katutubo na sa kabila ng kaunlaran sa syudad ay siya namang Atrasadong pag unlad ng mga Nitibo natin. Nais makatulong ng TAGOT sa Pagprotekta sa kultura ng mga ito at sa lalo pang pagpapabayabung nito. Ang TAGOT ay handa ding makiisa sa lahat ng pagtutul sa anu mang kaparaanang makakasira sa kabundukan, kagubatan, na siyang tirahan ng ating mga katutubo. Ang TAGOT ay hindi isang simpleng mangangakyat lamang ng bundok ito ay may trabahong dapat ganapan at walang iba kundi ating Protektahan ang Likas na yaman ng bansa na gawa nang kalikasan. Ngayon ay nananaghoy. Sa patuloy na pamiminsala ng mga walang puso at makasarili lamang, wag nating hayaan na kasabay ng pagwasak ng ating kalikasan ay libo libong mga Katutubo ang mawawalan ng tahanan. ANG KAGUBATAN at KABUNDUKAN ANG TANGING LUGAR NA KALAAN SA KANILA – Halinat ating Silayan ang Ganda at saya ng buhay ng mga Katutubo . Sama sama nating lakabayin na sa bawat pulo na nandito ay ating alagaan hindi lamang sa mga taong nasa kalakhang sentro kundi para narin sa mga nitibong nangangalaga sa Balanseng takbo ng natural na pagdaloy ng ating kasaysayan. (mula sa panulat ni  Jim "Isko" Marcelino, nagtatag/pinuno ng grupo)

Ang Tagalog Outdoors Tribe o TAGOT ay naitatag ni sir Isko, apat na taon na ang nakalilipas na may layuning pagbuklurin ang mga mangangakyat hindi lamang upang umakyat ng bundok kundi para sa mas malalim pang dahilan na ang TAGOT ang maging isa sa mga simpleng daan upang makatulong at maiabot ang tulong sa ating mga kapatid na hirap maabot ng sibilisasyon. Sa mumunting paraan ang grupo ay nagsasama sama sa iba't ibang programa makatutulong sa bayan. Gayun din ang pagsuporta sa mga proyekto ng kapwa mamumundok at nang iba pang organisasyon at institusyon.      Nitong nakaraan linggo ang grupo ay nagsagawa ng ikalawang Akyat para sa Dumagat isang proyektong nasimulan noong Hunyo 2012 sa Sitio Kinabuan sa Tanay Rizal at sa kadahilanang naging maganda ang kinalabasan ng programa at nakita na madami ang natulungan at napasaya, hindi lamang ang mga inalayan bagkus pati ang mga miyembro nito kung kaya't ito ay nagpatuloy ngayong taon at maaaring sa mga susunod pang taon. 

Akin nang nailathala sa blog kong ito ang tungkol sa Akyat para sa Dumagat, (August 2012). Katulad nang programa noong isang taon ay siyang rin ang naging mithiin ng grupo para sa ikalawang pagkakataon, hindi man naging madali ang proseso subalit banad kong sulit naman lahat ng pagod. Maaring iba't iba ang pinanggalingan ng mga kasapi ng grupong ito, iba't iba ang pananaw sa mga bagay bagay pero kung susumahin ang lahat ay nagkakaisa sa tuwid nitong hangarin. Matagumpay na proyekto, masayang samahan, bagong kakilala, bagong kaibigan mga simpleng hangarin ng TAGALOG OUTDOORS TRIBE.  

Ako ay nagagalak na ako ay naging parte at miyembro ng grupong ito, nahanap ko at nahanap ako ng TAGOT. Salamat po.


Marami pong salamat sa oras na iyong ginugol upang basahin ang sulating ito. Kagaya nga nga sabi ko sa sulatin kong noong April 2013, ako ay gagawa ng entry para sa TAGOT, ito na po at sana sa munting paraan ay nakilala nyo ang grupong ito. Nawa'y sa susunod naming proyekto ikaw ay maging kabahagi.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Narito po ang ilang mga larawan ng naganap na Akyat para sa Dumagat II
(maraming salamat po sa lahat ng naging parte, donors, partisipante, at iba't ibang grupo.. at salamat  SAYO)

itsmejackie c",)

A blog space for you.. Dad

It was been almost 4 years since the last time I saw him/we saw him. That was when he decided to left us and be with the other woman. Honestly and  I don't wanna be hypocrite but every time I remember that day I can still feel a pain, a pain that sometimes makes me wanna cry and asked a question WHY? 

Our dad... Four years ago left us, four years ago when our family was so down, four years ago when I saw my mom literally cried her self to sleep, but sometime she couldn't even sleep. Those moments may be rambunctious but we've surpassed it. And Four years ago when we decided we have to live on our own, even with out him. 

More over than hatred or pain, I actually do miss him, I miss his laugh, the times that he cooks for us, the time that we watch t.v and talk, those was actually the moment that makes me cry. Last Friday my brother texted me and I believed my other siblings too telling us that he'll be giving a visit to our dad as our dad will be celebrating his birthday this May 31, all of a sudden my mode changed. I stopped what I was doing then, then I've felt longingness for him, I've thought of what he's doing, how is he doing... infact I missed him.

However, I'm not sure what stops me from wanting to see him, arrrgggg I hate this feeling, I hate the fact that I'm afraid to see him or probably I hate to see him with that other woman. (While writing... was taking a deep breath) Well moving on past is past, I don't wanna be a sinister and be austere, besides we've already moved on, thou there's just really this moment that holds me but I need to bounce back and I did... WE DID. Of all the events of our life that situation is the only thing that I'm rueful for.. but on the brighter side this unfortunate events makes us stronger, better and high-spirited family.

Where ever my dad is right now, whatever he is doing he is still being remembered as a matter of fact he's still always included in my prayers and will always be. No family will be left behind, even if they do. There's just one thing thou I'm not really sure, if I can join my brother because I have work that time, but probably I'll just send something for him. Seeing him will sure be inevitable but probably not for now... ONE DAY, SOON. 

As I always pray for him that may the Lord God guide him and protect him. Touch him and have a change of heart about the situation, for now thou may Godbless you dhi, loving you still with a crying but smiling heart.

Advanced HAPPY BIRTHDAY DHI... wishing you good health and Godbless you. Hope to see you again. Miss you.


Be happy, be safe.



itsmejackie c",)