Ang aming Amihan

Waaaahhhhh..Isang mapagpalang araw po.... Mayo 18, 2016 at mukhang ito na ata ang pinakamatagal kong pagbabalik sa blog kong ito, wala na kasing net sa bahay tinamad magpunta sa mga computer shop, pero ngayon ay may isang napaganda at malaking dahilan upang ako ay muling dumayo dito sa aking site.


Nobyembre 2015 isang balita ang sa amin ay bumungad .. isang anghel ang sa aking sinapupunan ay nabuo... isang dalanging natupad din. Walang sidlan ang aming kasiyahan, salamat Ama sa magandang biyaya.

Sa Ika-isa ng Hulyo ang takdang pagdating, subalit hindi na ako mapaghintay, nais ko nang masilayana ang aking anak, nais nang mayakap sa aking mga bisig. Saglit na araw na lang ang hihintayin at tayo magkakasama na nang buo.


|"Ang pagdating"

Halos dalawang buwan na lang ang hinihintay
at masisilayan na ang iyong buhay na taglay.
Magsisimula na ang mga gabing puyatan
Iyak na gigising sa sanlibutan.
Subalit babalutin ko ang bawat araw ng aking pag-ibig
tulad ng pag-ibig ng Maykapal sa amin lumigalig
Poprotektahan ka mula sa mga lamok at init
di padadampian na magiging dahilan ng iyong sakit.
Trabaho't personal na naisin akin munang isasangtabi
uunahin ka dahil isa kang natatangi.
Dalangin ko ang ating maayos na kalusagan
ang ligtas na pagdating ng aming Amihan.

#mahalnaAmihan

#mahalnadadikoiO

#TribungGaeSan

its me jac  c",)

Just drooping by

WOW!!!! its been months since the last time I last logged in here.. Seems I need some catching up to do.. arrgggg there are lots of memories to share, lots of stories to tell unfortunately I only have limited access to net. I still need to go to net shop before I can go online. Anyways, one day I will be giving time into this, I will just also prepare the pictures that will go in with my stories.

I'm soooooooooooooo excited!

its me jac  c",)

Ang takbuhan sa TAC ang huling sipa

Abril 2015 ang aking huling pagsulat dito sa aking blog.. hala, matagal tagal din ah.. hirap ng walang dekoryente de makina sa bahay di rin naman makapunta sa mga me shop at busy.. pero salamat sa laptop ni kapatid at ito na akong muli.. waaaahahahaha

Nitong Setyembre 12-13 ay naganap ang part 3 ng Conquer Trail Run kasabay ng ika-apat na taon ng TAC o ng Tanay Adventure Camp. Naging masaya at matagumpay naman ang lahat. Nung unang leg ng nasabing patimpalak ay apat lang ang mga kasama sa grupong TMTR sina Kap Bino, kap Jr, kap Edwin at kap Omeng sa bundok ng Mt. Tarak sa Bataan. Sa leg 2 ay may mga nadagdag ng kapatid.. dumami na ang mga bumuo sa Team Maranat Trail Run . Hanggang sa itong ikatlong leg 3 ay mas madami pa ang mga sumali ..at sya namang nakaktuwa.



Hindi ko inakala na makakahiligan ko ang pagtakbo subalit nung maliit pa naman ako ay nakikipaghabulan na ako sa mga kalaro ko ay naku eh di sana nakipag habulan at nakipaghabulan pa ako di bah...  pero sa ngayon okay na na alam kong may lakas pa akong makatakbo.. makatapos ng isang karera, pero di ko naman sasasabihing di rin ako naghangad na makapanalo ng pwesto pero kung saan ang kaya magpasalamat, mag-enjoy kung makapwesto hala oi.. eh di magaling.

Naging maputik ang daan, basa, madulas, may mga naligaw, may mga nasugatan subalit matagumpay at may lakas paring tinapos ang laban. Salamat sa Maykapal sa lakas na kanyang bigay, salamat sa mga nakasama sa takbuhan, salamat sa dadi koi Omeng, salamat sa TMTR at sa mga kapatid na sumusuporta.

MALIGAYANG PAGBATI NG TAGUMPAY SA LAHAT! PADAYON!


Narito ang ilang larawan....

11k Runners

Mala unggoy lang, wall climb after

Grand slammers

Salamat sa sponsor..Everfirst

Ang noo.. grand slammer oh

Kap Bino pa sabik.. almost 2 minutes before the cutoff

support team

#21 out of  75+ runners

its me jac  c",)

Footfie.. ako at ang makakati kong mga paa...

sa tuktok ng Nagpatong

Ang paa Lion, ang Liones rock at ang taga-alaga

Nang magsolo patungong Alibijaban Island

Ang aking mga paa kung san san na ako nadala, may pagkakataong malayo at mayroong malapit lang din naman. Kung minsan mag-isa kadalasan may mga kasama.

At sa bawat lugar na aking napuntahan hindi mawawala na kuhaan ko ang mga paa, kasama ang magandang tanawing nakikita bilang isang ala ala.

Kung marami sa atin ang mahilig mag selfie o groupie ako mahilig mag "footfie" .. marahil alam nyo na kung saan nakuha ang salita, nabuo ng mapaglarong isipan.

Nakakatuwang pagmasdan mga litratong kuha laman ang aking mga paa,  ibat ibang angulo,  ibat ibang panahon. May sapatos,  nakayapak,  malinis o madumi man.

Kahit puro sugat na ang natatamo,  mga kuko ay nangamatay na,  subalit salamat pa rin sa ang aking mga hita't paa sa aki'y di sumusuko.

Ngayon sa pagtakbo naman nasusubok tibay ng mga ito,  hanggang saan ako madadala,  hanggang saan ang kaya.  Okay na sa akin ang makarating ng finish line ng ligtas at buo,  pero masarap din siguro ang makarating ng may pwesto.

Sa bawat paglalakbay ibayong pag-iingat ang laging taglay na di mapiliyan o masugatan ng malalim upang tuloy tuloy pa rin ang gawaing pamamasyal. Isang maayos na pangangalaga ang sa mga paa'y ilaan, siguraduhing ipagpahinga at ipamasahe din kung minsan.

Kay daming lugar ang masarap puntahan, kay dami pang lugar ang masarap pasyalan.  Saan kaya ang susunod na tatahakin ng makakati kong mga paa. Sana minsan tayo ay magkasama.

Magkasamang paa... Infinity

Run ... Run to inspire

Now a days there are lots of running events left and right,  every week different organizers set a running events some with a purpose, some for fun,  some well let me say for business. Well I'm not against that coz I know for sure that behind the amount being collected there's someone or something out there will benefit to it..

I'm Personally been running for years now but not professionally, before I was only running alone, still that doesn't matter and besides I'm not the only one running alone,  right?! I do run just for mere fun, exercise and to be able to help in small ways.  I've run to a numbers of running event but I make sure that its a run for a cause like the World vision run who helps the indigents students sponsoring their schooling, also I joined the Energizer night run that part of the registration goes to buying hearing aids for less brothers that needs it.

As years goes by running became a habit for many and a lot are getting into it. And now thankfully I'm running with friends and with someone..and we run for a purpose. Our purpose may not be able to give money or any material things but the effort and the strength that we dedicate to our beneficiary somehow also gives them strength to fight their own battles and win over it.

me and dadi koi on tracking field, run for the fallen 44

Medals are the proof you've finish it! Yes I've made it!

Team Maranat, the team I'm part of. This is a group comprised of "kapatiran" of individuals who have climbed Mt.  Maranat in Norzagaray.  Each of us may already had run into two or more events separately,  each have its own experiences,  I myself as I had said that I joined to a number of run. The team was formed after kap Bino and my partner Kap Omeng (who are part of the team now) joined the soleus run and encourage the kapatiran to form a team.  And right now the team may still young,  some may still be new however that will never hinder us to run better, to be known and to run to inspire.

As for me my interest in running from the road evolved in doing trail run. Actually just last March 15 I had my first trail run organized by Conquer. It was only 10k as usual there's always somewhere to start at and eventually it may progress,  with the support of the team and friends I can do better. Medals and freebies are just additional perks but the fact that you have the courage to start the race,  run all through out the course and finish it clean and strong without giving up despite of all the pain...  that's already enough award that others will only dream on.

Next target is the Salomon trail run with a distance of 24k and cutoff time of 5hours, but mind you this will be a bloody run going up the mountain will gonna be tough and hard,  so this will really gonna be a big challenge. Hence,  how will you know if you'll not gonna try... its better to say "atleast I tried" Rather than die saying "what if".

Challenge yourself,  Push yourself further and to greater.  Just remember always be happy and be safe.

Team Maranat

itsmejac  c",)